We wszystkich opcjach znajduje się kuchnia z pełnym wyposażeniem, w tym lodówką, jak również część wypoczynkowa z rozkładaną sofą oraz prywatna łazienka z prysznicem. Obiekt zapewnia pościel i ręczniki za dodatkową opłatą. Na terenie obiektu Łódź Wikingów znajduje się sprzęt do grillowania.
obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Wikingowie Wikingowie (ang. Vikings) — główni bohaterowie powieści Cressidy Cowell oraz trylogii filmowej Jak wytresować smoka. Są stworzeni na wzór plemienia historycznego, zamieszkującego wyspiarskie tereny w północnej części Europy i specjalizującego się w walce oraz żegludze. Wikingów z serii Jak wytresować smoka (tak filmów, jak i książek) dodatkowo wyróżnia fakt, że prawdopodobnie jako jedyni ludzie żyli u boku smoków i zbudowali na nich istotną część swojej kultury. Wygląd Zarówno w powieściach, jak i w filmie przedstawiono bardzo podobny wizerunek plemienia wikingów. Zdecydowaną ich większość stanowią wojownicy. Słyną z potężnej masy mięśniowej i jednocześnie ogromnej siły. Umięśniona sylwetka, gruba warstwa tłuszczu i specyficzne ubrania sprawiają, że u wielu wikingów głowa jest bardzo mała w stosunku do reszty ciała (co w pewnych okolicznościach, mniej lub bardziej wprost, tłumaczy się również tym, że wikingowie używają siły mięśni zamiast mózgu). Zazwyczaj ubierają się oni w futra zwierząt, futrzane buty, wełniane spodnie i rogate hełmy, które po pierwsze chronią przed surowym klimatem, a po drugie stanowią doskonałą ochronę przed atakiem wroga. Niezbędnym, a jednocześnie rozpoznawczym elementem ich stroju są rogate hełmy, najczęściej o wygiętych do góry hakach. Charakter Większość wikingów charakteryzuje siła fizyczna, która pozwala im rozwiązywać wszelkie konflikty. Zwykle są mało wrażliwi i empatyczni, bezwzględnie zabijają swoich wrogów. Niewielu cechuje rozwinięta zdolność logicznego i taktycznego myślenia oraz empatia wobec słabszych stworzeń. Jednym z takich ludzi jest Czkawka, który doprowadził do zawarcia pokoju między dwoma nienawidzącymi się od pokoleń rasami - smoków i ludzi. Siedziba “ Wyspa Berk. Jakieś dziesięć dni drogi na północ od Beznadziei i rzut beretem od Zamarzniesz na Śmierć. [...] Przez dziewięć miesięcy w roku pada tu śnieg, przez resztę grad. ” —Czkawka, Jak wytresować smoka Wikingowie podzieleni są na klany, z których każdy ma swojego wodza oraz mieszka w określonym miejscu, najczęściej na wyspie. Powieściowi i filmowi wikingowie żyją na półkuli północnej, w okolicach strefy podbiegunowej, gdzie przez większość roku panują surowe warunki klimatyczne (zima trwa nawet dziewięć miesięcy). Wszystkie klany znane z powieści Cressidy Cowell skupione są na wyspach Archipelagu Barbarzyńskiego, zaś z filmów i serialu - w obrębie nieco innego od niego Archipelagu. Historyczni wikingowie zamieszkiwali tereny wokół Morza Bałtyckiego - dzisiejszej Danii, Norwegii i Szwecji. Budują swoje niewielkie wioski na terenach blisko morza i rzek, by choć w niewielkim stopniu można było uprawiać ziemię. Ich domy są jednorodzinne, wysokie, zbudowane z drewna i mają spadziste dachy, pozwalające śniegowi od razu spadać na ziemię, przeciwdziałając jego zaleganiu. Duże ilości śniegu spadające w tej strefie klimatycznej mogłyby spowodować zawalenie budowli. Domy filmowych wikingów często są ozdobione wyrzeźbionymi głowami smoków i wyrytymi wzorami. Klany Całe plemię wikingów podzielone jest na klany, z których każdy zamieszkuje inny rejon geograficzny. Klany te bardzo różnią się między sobą, przede wszystkim zwyczajami, tradycjami, głównymi zajęciami i trybem życia. Znane z serii filmów Jak wytresować smoka oraz z serialu klany to: Wandale – główni bohaterowie, od siedmiu pokoleń zamieszkujący wyspę Berk (stąd zwani także Berkianami). Wodzem klanu jest Czkawka, który przejął ten tytuł po ojcu, Stoicku Ważkim. W pierwszym roku rządów Czkawki, w momencie pojawienia się najbardziej zaciekłego z wrogów, Grimmela Gnębiciela, plemię przeniosło się na oddalone na zachód Nowe Berk. Łupieżcy – plemię, które początkowo znajdowało się w stanie wojny z Wandalami oraz Berserkami, jednak pod koniec drugiego sezonu serialu doszło do pogodzenia zwaśnionych stron. Na ich czele stał Albrecht Perfidny. Jak wskazuje nazwa klanu, zajmowali się napadami na obce wioski i okradaniem ich. Zamieszkują Wyspę Łupieżców. W przypadku konfliktów zbrojnych udzielają pomocy Berkianom, utrzymując z nimi przyjazne stosunki. Berserkowie – swego czasu serialowi antagoniści, znajdujący się w stanie wojny z Wandalami oraz Łupieżcami, w miarę rozwoju akcji stający się sojusznikami jeźdźców. Na ich czele stał Dagur Szalony, w ostatnim odcinku serialu biorący ślub z przywódczynią Obrońców Skrzydła, Malą. Znane z cyklu powieściowego Cressidy Cowell klany to Kudłaci Chuligani – główni bohaterowie, zamieszkujący wyspę Głuplandię; na ich czele stoi Słoick Wielgi; Zakute Pały – zamieszkują Zakute Wyspy, na czele klanu stoi Przymuł Nieułomek; Włamywaczki z Moczarów – zamieszkują Moczary Włamywaczek, na czele klanu stoi Biuściasta Berta; Histerycy – zamieszkują Histerię, na czele klanu stał Norbert Szajbus; Zabójcy – zamieszkują Ziemie Mordercze, na czele klanu stoi Bebech Morderczy; Szaleńcy – zamieszkują Berserk, na czele klanu stoi wódz Szaleńców; Wygnańcy (lub Łajdacy) – zamieszkują Ziemie Zakałów lub Łajdację, na czele klanu stoi Alvin Przechera; Zbirowie – zamieszkują Zbirię, na czele klanu stoi Zbir Okrutny; Poczciwcy – zamieszkują Poczciwy Kraj; Oprychowie – na czele klanu stoi Op Oprych; Ponuracy – na czele klanu stoi Nędzny Rabuś; Durnie z Waldurni – zamieszkują Waldurnię; Klan Milczących – zamieszkuje Głuszę; Lawowe Prostaki. Wierzenia Wikingowie byli politeistami - wyznawali wielobóstwo. W ich religii każdy z bogów jest odpowiedzialny za konkretną sferę życia, jednak najważniejszymi spośród wszystkich bogów są Odyn, ojciec bogów, oraz Thor, syn Odyna, odpowiadający między innymi za gwałtowne zjawiska pogodowe. Thor objawia się jako potężnie zbudowany bóg, mogący zmieniać postać, w krótkometrażówce Legenda o smoku Gnatochrupie (we wspomnieniach Pyskacza Gbura). Głównymi bogami wspomnianymi w serii są: Odyn, Thor, Loki, Freja, Tyr i Magni. Wikingowie wierzą, że po śmierci zasłużeni wojownicy trafiają do Walhalli. Zwyczaje Przedstawione w powieściach Narodziny dziecka - w powieściach, każde dziecko po urodzeniu zostaje postawione przed Wyrocznią, która ocenia sprawność dziecka oraz nadaje mu imię. Niemowlę uznane za słabe lub niezdolne do walki w przyszłości, powinno zostać zabite lub wygnane. Pogrzeb - ceremonia pogrzebowa pojawia się w powieści jedynie w kontekście smoka Oseska, jednak prawdopodobnie w podobny sposób żegna się zmarłego człowieka. Wikingowie kładą ciało poległego na łodzi i puszczają ją wolno na ocean, by podpalić ją płonącą strzałą wystrzeloną z łuku. Pirackie Szkolenie - cykl lekcji, które przechodzą młodzi powieściowi wikingowie. Uczą się tresury smoków, a także walki na miecze, atakowania statków wroga i wielu innych czynności, w których specjalizują się wikingowie. Święto Thora - jednym z obchodzonych przez powieściowych wikingów świętem jest uroczystość ku czci boga Thora. Podczas niej organizowane są rozmaite konkursy, a także Końcowy Egzamin Inicjacyjny, w którym młodzi rekruci prezentują umiejętności wytresowanych przez siebie smoków. Dzień Frei Ting - wiec zwoływany w nadzwyczajnych okolicznościach, w których biorą udział przedstawiciele wielu sprzymierzonych plemion. Przedstawione w filmach i serialu Przyjęcie dziecka do klanu - ceremonia oficjalnego przyjęcia nowonarodzonego wikinga do plemienia, w czasie której wódz lub pełniący jego obowiązki ogłasza imię dziecka, wybrane wcześniej przez rodziców. W serialu jedyna taka ceremonia prowadzona jest przez Pyskacza w odcinku Wiking do wynajęcia. Dzieckiem była siostra Gustawa, Hildegarda. Pogrzeb wikinga - ceremonia mająca na celu pożegnanie, oddanie hołdu i upamiętnienie zmarłego. Polega ona na wypuszczeniu łodzi z ciałem poległego wolno na ocean i podpaleniu jej płonącymi strzałami. Czasami pogrzeb odbywa się w mniej uroczystej oprawie - zmarłego chowa się w ziemi wraz z jego osobistymi rzeczami. Ceremonia pogrzebowa odbyła się zarówno w filmie Jak wytresować smoka 2, jak i w serialu, w odcinkach Ostatni smok na świecie i Florek. Smocze szkolenie - cykl lekcji, które przechodzą młodzi filmowi wikingowie. Mają oni za zadanie nauczyć się walczyć ze smokami, by w przyszłości móc jak najlepiej bronić wioski przed atakami tych zwierząt. Prócz tej funkcji szkolenie ma także wyłowić jednego najlepiej zapowiadającego się wojownika, który może zabić swojego pierwszego smoka na oczach całego klanu. Przekazanie tytułu wodza - uroczystość ta przedstawiona została w filmie. Przyszły wódz klęka przed szamanką klanu, która naznacza go popiołem, rysując symboliczny znak na jego czole. Tytuł wodza klanu przekazywany jest dziedzicznie, przez ojca swojemu synowi. Gdy wódz nie ma syna, prawdopodobnie jego następcą zostaje najbardziej poważany wojownik w klanie. Święto Snoggletoga - odpowiednik Bożego Narodzenia; kilkudniowe święto organizowane zimą, podczas którego stawia się drewniane choinki, zdobi wioskę, obdarowuje się nawzajem prezentami. Młodym wikingom mówi się, że prezenty przynosi Odyn, który tradycyjnie wkłada je im do hełmów. Festiwal Roztopów - organizowane przez serialowych wikingów zawody, w których udział biorą młodzi wojownicy. Rywalizują między sobą w rozmaitych konkurencjach, a najlepszy z nich otrzymuje medal. Tydzień Borka - obchodzone co roku przez serialowych wikingów święto ku czci Borka Wielkiego, który jako pierwszy w historii spisał i dokładnie opisał wszystkie znane gatunki smoków. Od czasu zawarcia pokoju z tymi stworzeniami one także biorą udział w uroczystościach, prezentując się w stadach oraz pokazach lotniczych. Dzień Lokiego - dla wikingów święto żartów, kawałów i bezkarnego płatania figli - jest to sposób oddawania czci temu bóstwu, szerzej ukazany w odcinku Szok i zgroza. Dzień Biadolenia - szczególny dzień, kiedy wikingowie mogą przyjść do wodza i prosić o radę w każdej sprawie. W serialu wspomniano o tym zwyczaju w odcinku Kto pod kim dołki kopie (część 2). Wyścigi smoków - rozrywka wikingów, głównie Wandali, wymyślona niedługo po udomowieniu smoków, polegająca na ściganiu się jeźdźców na grzbietach swoich smoków i na łapaniu owiec za punkty. Malowanie portretów - w serialu pokazana została tradycja malowania portretów wodzów oraz ich synów. Kolekcja namalowanych na tarczach wizerunków wisi wewnątrz Twierdzy. Artybuty Hełmy - historyczni wikingowie nie nosili hełmów takich, w odróżnieniu od powieści i filmów, których niemal wszyscy bohaterowie noszą na głowach metalowy hełm z przynajmniej jedną parą rogów. Bronie - najczęściej pojawiającymi się wśród wikingów broniami są topory, miecze czy włócznie, a także niezbędne do obrony tarcze. Do walki dystansowej historyczni wikingowie używali łuków. Statki - statki wikingów są zwane "drakkar", co dosłownie oznacza "smok". Nazwa wzięła się od smoczej głowy, wieńczącej dziób statku, która odpędzała na morzu duchy i potwory. Ciekawostki Filmy i serial Choć większość ukazywanych w serii wikingów to mężczyźni, w plemionach z pewnością znajduje się także wiele kobiet. Mimo, iż wikingowie teoretycznie żyją w czasach wczesnego średniowiecza, w serii często używają współczesnych określeń i słów (jak np. piły tarczowe). Według serialu pewne przysłowie wikingów brzmi: "Kiedy ci pieką na ruszcie przyjaciół, czujesz ogień na własnej skórze". Powieści Historyczni wikingowie prawdopodobnie odkryli Amerykę Północną już 500 lat przed Kolumbem. Według powieści Cressidy Cowell, dokonał tego klan Histeryków. Historia Kobiety wśród historycznych wikingów miały więcej praw niż w innych kulturach. Były to prawa do dziedziczenia majątku po mężu czy zmarłych bezpotomnie dzieciach, a nawet prawo do rozwodu. Historycznie hełmy wikingów nie miały żadnych rogów, posiadały za to osłonę na oczy, a wokół krawędzi hełmu zamocowana była kolczuga chroniąca szyję. Na co dzień noszono wełniane lub skórzane czapki. Mit dotyczący nakrycia głowy pochodzi z opery Wagnera pod tytułem "Pierścień Nibelunga". Dzieciństwo wikinga kończy się w wieku 12 lat. Według różnych źródeł dniem, w którym dbano o higienę, był dla wikingów piątek lub sobota. Przed bitwą obrzucali przeciwnika kamieniami i obelgami. Robili wszystko, aby przeciwnik tracił morale i robił więcej błędów. Można powiedzieć, że byli prekursorami wojny psychologicznej. Wikingowie stosowali wykałaczki, posiadali znacznie mniej dziurawych zębów niż inni ludzie żyjący w tamtym okresie. Wikingowie byli ściągani przez różnych władców Europy i służyli jako najemnicy od najczarniejszej roboty. Cesarze wschodniorzymscy (bizantyjscy) tworzyli z wikingów swoją gwardię - tzw. Gwardię Wareską, najbardziej elitarną jednostkę w Cesarstwie. Obecny stereotyp wikinga zawdzięczamy mnichom irlandzkim, których klasztory były najeżdżane przez wikingów. Jedną z typowych potraw wikingów była ryba, która przez kilka tygodni była zakopana. Jej odpowiednikiem jest Surströmming.
Jak nazywa się wojowniczka wikingów? Tarcza-dziewica ( staronordycki: skjaldmær [ˈskjɑldˌmɛːz̠]) była wojowniczką ze skandynawskiego folkloru i mitologii. Tarczniczki są często wymieniane w sagach, takich jak Hervarar saga ok Heiðreks oraz w Gesta Danorum. Jak nazywano elitarnych wojowników Wikingów? Najeźdźcy, drapieżcy, barbarzyńcy – Wikingowie często przedstawiani są jedynie jako jednowymiarowi wojownicy, których osiągnięcia obejmują niewiele więcej niż grabieże i najazdy. Ale skąd pochodzili Wikingowie i czy naprawdę byli brutalnymi, bezbożnymi poganami? Tutaj historyk Filip Parker wyjaśnia prawdziwą historię świata Wikingów… W 793 r. na wybrzeże Northumbrii ogarnął terror, gdy uzbrojeni najeźdźcy zaatakowali bezbronny klasztor św. Cuthberta w Lindisfarne. Przerażeni mnisi bezradnie obserwowali, jak najeźdźcy uciekają z łupem skarbów i gromadą jeńców. Był to pierwszy odnotowany najazd Wikingów, morskich piratów ze Skandynawii, którzy przez ponad dwa stulecia polowali na społeczności przybrzeżne w północno-zachodniej Europie i stworzyli sobie reputację zaciekłych i bezlitosnych wojowników. Co o Wikingach pisze Piotr Skupnik, który jako doświadczony historyk fenomenalnie łączy fakty historyczne z literacką fikcją – Obraz ten został nieco zhiperbolizowany przez tych, którzy pisali o atakach Wikingów – innymi słowy ich ofiary. Anglosaski duchowny Alcuin z Yorku napisał w dramatyczny sposób o najeździe na Lindisfarne, że „kościół został spryskany krwią kapłanów Bożych, pozbawiony wszelkich ozdób… ofiarowany jako łup dla ludów pogańskich” i późniejszych (głównie chrześcijańskich) pisarzy a kronikarze stracili niewiele okazji do demonizowania (głównie pogańskich) Wikingów. Jednak, chociaż niewątpliwie przeprowadzali bardzo niszczycielskie i brutalne ataki, od niewielkich napaści na kościoły po wielkie kampanie z udziałem tysięcy wojowników, Wikingowie stanowili część złożonej i często wyrafinowanej kultury skandynawskiej. Oprócz najazdów zajmowali się handlem, docierając na wschód aż do rzek Rosji i Morza Kaspijskiego; odkrywcy, wysyłający statki daleko przez Atlantyk, by wylądowały na wybrzeżu Ameryki Północnej pięć wieków przed Kolumbem; poetów, komponujących wiersze i prozy o wielkiej mocy, oraz artystów tworzących dzieła wielkiego kunsztu. Reputacja Wikingów po prostu jako najeźdźców i grabieżców jest od dawna ugruntowana. Szansa na przywrócenie im sławy jako handlarzy, gawędziarzy, odkrywców, misjonarzy, artystów i władców została już dawno utracona… Poznaj autora i jego twórczość – – Piotr Skupnik Kiedy i skąd przybyli Wikingowie? Wikingowie wywodzą się z terenu dzisiejszej Danii, Norwegii i Szwecji (choć wieki wcześniej stali się zjednoczonymi krajami). Infrastruktura ojczyzny Wikingow opierała się w znaczącym stopniu na zakładaniu wsi. Zdecydowana większość zarabiała na życie z rolnictwa lub z rybołówstwa na wybrzeżu. Postępy w technologii żeglarskiej w VII i VIII wieku sprawiły, że łodzie były napędzane żaglami, a nie wyłącznie wiosłami. Zostały one następnie dodane do statków wykonanych z nakładających się na siebie desek („zbudowanych z klinkieru”), aby stworzyć długie statki, szybkie łodzie o płytkim zanurzeniu, które mogłyby poruszać się po wodach przybrzeżnych i śródlądowych oraz lądować na plażach (drakkary). Nie jest jasne, co dokładnie najpierw skłoniło bandy ludzi do podążania tymi łodziami za ich lokalnym wodzem przez Morze Północne. Mogło to wynikać z lokalnego przeludnienia, ponieważ działki podzielono do tego stopnia, że ​​rodziny ledwo mogły się utrzymać; mogła to być niestabilność polityczna, ponieważ wodzowie walczyli o dominację; lub mogła to być wiadomość o bogactwach (które można znaleźć w osadach handlowych położonych dalej na zachód), którą przynieśli wraz z sobą kupcy. Prawdopodobnie było to połączenie wszystkich trzech czynników. Ale w 793 ta pierwsza grupa najazdowa uderzyła w Lindisfarne, a w ciągu kilku lat kolejne zespoły wikingów zaatakowały Szkocję (794), Irlandię (795) i Francję (799). Ich ofiary nie nazywały ich Wikingami. Nazwa ta pojawiła się później, spopularyzowana w XI wieku i prawdopodobnie wywodząca się od słowa vik, które w języku staronordyckim, którym mówili Wikingowie, oznacza „zatokę” lub „wlot”. Zamiast tego nazywano ich Dani („Duńczycy”) – nie było wówczas sensu, aby odnosiło się to tylko do mieszkańców tego, co teraz nazywamy Danią – pagani („pogan”) lub po prostu Normanni („ludzie z północy”). Kiedy i gdzie Wiking zaczął najeżdżać? Z początku najazdy miały charakter niewielki, dotyczyły kilku łodzi pełnych ludzi, którzy wrócą do domu, gdy zdobędą wystarczającą ilość łupów lub jeśli napotkany opór będzie zbyt silny. Ale w latach 850-tych zaczęli zimować w południowej Anglii, w Irlandii i wzdłuż Sekwany we Francji, ustanawiając bazy, z których zaczęli dominować na obszarach śródlądowych. Najazdy osiągnęły crescendo w drugiej połowie IX wieku. W Irlandii Wikingowie założyli longforty – ufortyfikowane porty – w tym w Dublinie, skąd zdominowali znaczną część wschodniej części wyspy. We Francji rosły w siłę, gdy podzielone królestwo frankońskie rozpadło się politycznie, a w 885 armia wikingów oblegała i prawie zdobyła Paryż. W Szkocji założyli hrabstwo na Orkadach i podbili Szetlandy i Hebrydy. A do Anglii ogromny zastęp Wikingów, („wielka armia”) przybył w 865. Prowadzeni przez parę wojowników, Halfdana i Ivara Bezkostnego, wybili anglosaskie królestwa Anglii jeden po drugim. Najpierw Northumbria ze stolicą w Yorku dostała się w ich ręce w 866 roku, potem Anglia Wschodnia, a następnie centralne angielskie królestwo Mercja. Ostatecznie pozostał tylko Wessex, rządzony przez króla Alfreda. Pobożny polihistoryk, Alfred został królem tylko dlatego, że jego trzej starsi bracia walczący z siłami zbrojnymi zachorowali lub zginęli w bitwie podczas poprzednich najazdów Wikingów. Na początku stycznia 878 część Wielkiej Armii pod dowództwem Guthrum przekroczyła granicę i zaskoczyła Alfreda w królewskiej posiadłości Chippenham. Alfred ledwo zdołał uciec i spędził miesiące czając się na bagnach Somerset w Athelney. Wyglądało na to, że niepodległość Wessex – i ogólnie Anglii – może zostać utracona. Ale wbrew przeciwnościom Alfred zebrał nową armię, pokonał Wikingów pod Edington i zmusił Guthruma do przyjęcia chrztu jako chrześcijanin. Za swoje zasługi w ocaleniu królestwa stał się jedynym rdzennym władcą Anglii, który zyskał przydomek „Wielki”. Przez 80 lat Anglia była podzielona między ziemie kontrolowane przez królów Wessex na południu i południowym zachodzie oraz obszar kontrolowany przez Wikingów w Midlands i na północy. Królowie Wikingów rządzili tym regionem, aż ostatni z nich, Erik Bloodaxe, został wygnany i zabity w 954, a królowie Wessex zostali władcami zjednoczonej Anglii. Mimo to zwyczaje wikingów (a zwłaszcza duńskie) długo tam utrzymywały się, a ślady skandynawskiego DNA wciąż można znaleźć w regionie, który przez wieki był znany jako Danelaw. W połowie XI wieku w Danii, Norwegii i Szwecji pojawiły się zjednoczone królestwa, a najazdy w końcu zaczęły ustępować. Ostatni wybuch aktywności nastąpił na początku XI wieku, kiedy sponsorowanym przez króla ekspedycjom udało się ponownie podbić Anglię i osadzić tam na tronie duńskich królów (w tym przede wszystkim Kanuta, który rządził imperium w Anglii, Danii i Norwegii, ale który prawie na pewno nie kazał odpłynąć fali, jak twierdzi ludowa opowieść). Wikingowie utrzymali kontrolę nad dużą częścią Szkocji (zwłaszcza Orkadami), obszarem wokół Dublina i Normandii we Francji (gdzie w 911 król Karol Prosty nadał ziemię norweskiemu wodzowi Rollo, przodkowi Wilhelma Zdobywcy). Kontrolowali też dużą część współczesnej Ukrainy i Rosji, Gdzie osiedlili się i żyli Wikingowie? Nie był to jednak pełny zasięg świata Wikingów. Ta sama morska agresja, która doprowadziła do grabieży (i ostatecznie podbijania) osiadłych ziem, doprowadziła ich również do wyprawy w poszukiwaniu nieznanych wybrzeży, na których mogli się osiedlić. Wikingowie prawdopodobnie przybyli na Wyspy Owcze w VIII wieku i wykorzystali to jako przyczółek do przepłynięcia dalej na zachód przez Atlantyk. W połowie IX wieku przez Islandię napłynęła seria wypraw Wikingów, a w roku 872 osiedlili się na niej koloniści pod wodzą Ingólfa Arnarsona. Założyli wyjątkowe społeczeństwo, wysoce niezależne i nie związane formalnie z królami Norwegii. Była to republika, której najwyższym organem zarządzającym był od 930 r. Althing, zgromadzenie składające się z przywódców Islandii, którzy spotykali się każdego lata na równinie obok ogromnej rozpadliny w pierścieniu wzgórz w centrum wyspy. Z Islandii mamy również inne ważne dowody na pomysłowość społeczeństw Wikingów. Należą do nich najwcześniejsze fragmenty historii napisane przez samych Wikingów w postaci XII-wiecznej historii Islandii, Íslendingabók i Landnámabók , opis pierwotnego osadnictwa na wyspie (z imionami każdego z pierwszych osadników i ziemi, którą zabrali). Ale ważniejsza – i zaskakująca dla tych, którzy postrzegają Wikingów jako jednowymiarowych wojowników – jest kolekcja sag znanych jako Íslendingasögur lub Islandzkie Sagi Rodzinne. Ich akcja to pierwsze 150 lat kolonii Wikingów na Islandii i opowiadają o często niespokojnych stosunkach między głównymi rodzinami islandzkimi. Sojusze, zdrady, waśnie i morderstwa rozgrywają się na tle krajobrazu, w którym do dziś często można zidentyfikować cechy. W najlepszym wydaniu, w opowieściach takich jak Saga Njála czy Saga Egila, są same w sobie potężnymi dziełami literackimi i jednymi z najważniejszych pism, jakie przetrwały w każdym europejskim kraju w średniowieczu. Kto był najsłynniejszym wikingiem? Ivarr the Boneless – słynny wojownik i jeden z przywódców „Wielkiej Armii Pogańskiej ”, która wylądowała we Wschodniej Anglii w 865 roku, a następnie podbiła królestwa Northumbrii i Wschodniej Anglii – został zapamiętany jako ojciec założyciel królewskiej dynastia królestwa Wikingów w Dublinie. Nie wiadomo, w jaki sposób Ivar zyskał przydomek „Bez kości”, chociaż niektórzy sugerowali, że mogło to wynikać z nienaturalnej elastyczności podczas walki lub dlatego, że cierpiał na zwyrodnieniowe zaburzenie mięśni, w wyniku czego musiał być wszędzie noszony. Wikingowie i religia: w jakich bogów wierzyli? Islandia była miejscem kolejnego dramatu, który podkreśla odejście społeczeństw Wikingów od wodzów wojowników. Chrześcijaństwo dotarło później do skandynawskich społeczeństw Wikingów niż do wielu innych części Europy. Podczas gdy królowie Francji przyjęli chrześcijaństwo na początku VI wieku, a anglosascy królowie Anglii w większości w VII, chrześcijańscy misjonarze pojawili się w południowej Skandynawii dopiero w IX wieku i nie poczynili tam żadnych postępów, dopóki Harald Bluetooth z Danii nie przyjął chrztu około 960 Harald został chrześcijaninem po typowym przedstawieniu teatru Wikingów: pijackiej kłótni przy stole biesiadnym o to, który z nich jest silniejszy – Odyn i Thor, czy nowy chrześcijański Bóg i jego syn Jezus. Islandia pozostała zdecydowanie pogańska, lojalna wobec starych bogów, takich jak Odyn; Wszechojciec; jednooki bóg, który poświęcił drugie oko w zamian za znajomość run; i Thor, bóg piorunów ze swoim wielkim młotem Mjölnir, który był również szczególnie popularny wśród wojowników. Islandia stała się chrześcijańska, aby uniknąć wojny domowej. Konkurujące frakcje pogańskie i chrześcijańskie groziły rozerwaniem Althingu i rozpadem Islandii na odrębne, wrogie religijnie państwa. Na spotkaniu Althing w roku 1000 rywalizujące frakcje zwróciły się do najważniejszego urzędnika Islandii, prawnika Thorgeira Thorkelssona. Jako poganin można było oczekiwać, że będzie faworyzował starych bogów, ale po całym dniu spędzonym na męczeniu się nad tą decyzją, doszedł do wniosku, że odtąd wszyscy Islandczycy będą chrześcijanami. Dokonano kilku wyjątków – na przykład miało być dozwolone spożywanie koniny, ulubionego przysmaku, który był również kojarzony z pogańskimi ofiarami. Czym była Walhalla i jak dotarli tam Wikingowie? Jakie dwie rzeczy byłyby najbardziej pożądane przez Wikinga w zaświatach Walhalli, sali zabitych wojowników? Oczywiście ucztowanie i walka. Jeśli został wybrany na śmierć przez mityczne Walkirie, nordycki wojownik pragnął powitać go przez boga Odyna w Walhalli, wspaniałej sali z dachem pokrytym złotymi tarczami, włóczniami na krokwie i tak dużymi, że ściany otaczały 540 drzwi, mówi BBC Magazyn „Historia ujawniona ”. Honorowi zmarli, znani jako Einherjar, spędzili cały dzień na doskonaleniu swoich umiejętności bojowych, przygotowując się na Ragnarök – koniec świata – a następnie każdej nocy ich rany goiły się magicznie i bawili się tak, jak tylko wikingowie. Aby dołączyć do Einherjara, wiking musiał zginąć w bitwie – a nawet wtedy mieli tylko szansę 50:50. Połowa, która nie została wybrana, aby udać się do Walhalli, udała się na pole bogini Freyi, aby móc ofiarować kobietom, które zmarły jako dziewice, ich towarzystwo. Starzy i chorzy udali się do podziemi o nazwie Hel. W większości nie było tak źle, jak sugeruje nazwa, chociaż było specjalne miejsce nieszczęścia zarezerwowane dla morderców, cudzołożników i łamiących przysięgi, gdzie gigantyczny Niddhogg żuł ich zwłoki. Dokąd przybyli Wikingowie? Islandia również była platformą, z której Wikingowie rozpoczęli swoje najdalsze eksploracje. W 982 ognisty temperament wódz, Eryk Rudy, który został już wygnany z Norwegii za udział ojca w zabójstwie, został następnie wygnany z Islandii za udział w kolejnym morderstwie. Słyszał plotki o lądzie na zachodzie i wraz z niewielką grupą towarzyszy popłynął w jego poszukiwaniu. To, co znalazł, przekraczało jego najśmielsze wyobrażenia. Zaledwie 300 kilometrów na zachód od Islandii Grenlandia jest największą wyspą świata, a jej południowy i południowo-zachodni kraniec miały fiordy [głębokie, wąskie i wydłużone drenaż morza lub jeziora, ze stromym lądem z trzech stron] oraz bujne pastwiska, które musiały przypominać Erikowi jego skandynawskiej ojczyzny. Wrócił na Islandię, Syn Erika, Leif, prześcignął swojego ojca. Usłyszawszy od innego wikinga z Grenlandii, Bjarniego Herjolfssona, że ​​widział ląd jeszcze dalej na zachód, Leif poszedł zobaczyć na własne oczy. Około 1002 roku wraz z załogą żeglował gdzieś wzdłuż wybrzeża Ameryki Północnej. Znaleźli polodowcowe, górzyste wybrzeże, potem zalesione, a w końcu kraj żyznych pastwisk, który nazwali Vinland. Chociaż postanowili założyć tam nową kolonię, była ona – w przeciwieństwie do Islandii czy Grenlandii – już osiedlona, ​​a wrogość rdzennych Amerykanów i ich własnej niewielkiej liczby (Grenlandia liczyła wówczas prawdopodobnie około 3000 mieszkańców Wikingów) sprawiła, że ​​wkrótce została opuszczona. Byli jednak pierwszymi Europejczykami, którzy wylądowali (i osiedlili się) w obu Amerykach, prawie pięć wieków przed Krzysztofem Kolumbem. Kiedy skończyła się epoka wikingów? Tradycyjnie mówi się, że epoka najazdów i plądrowania Wikingów, która rozpoczęła się w Wielkiej Brytanii od splądrowania Lindisfarne w 793 r., zakończyła się niepowodzeniem inwazji Haralda Hardrady w 1066 r. Jednak wpływy Wikingów rozprzestrzeniły się z Bliskiego Wschodu po Amerykę Północną i nie mogły zostać cofnięte przez pojedynczą porażkę w bitwie. W tym samym czasie, gdy Hardrada nabawił się kończącej karierę kontuzji szyi na Stamford Bridge, rozpoczynał się Norman Conquest. Jej przywódcą, a przyszłym królem Anglii, był William – prapraprawnuk Rollo, wikinga. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „przełożony, dowódca wikingów” lub potrafisz określić ich nowy kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza znajdującego się w opcji Dodaj nowy. Pamiętaj, aby definicje były krótkie i trafne.
"Smoki" były już widziane na morzu w poprzednich latach (Wikingowie zdobyli swoje statki rzeźbami w kształcie smoków — przyp. red.). Jednak w 845 r. ich zniszczenia przekroczyły wszelkie wyobrażenia. Hamburg został splądrowany i spalony doszczętnie, podobnie jak wielki port Dorestad we Fryzji. Najbardziej ucierpiał Paryż. Tam bowiem król po prostu zapłacił wikingom i w ten sposób otworzył im drogę do bogactwa w przyszłości. Mówiło się, że przywódcą wikingów był niejaki Ragnar, duńskiego wódz, "bluźnierca Boga i jego świętych", jak określił go jeden z mnichów. W 845 r. ponoć poprowadził 120 długich łodzi i 4-5 tys. wojowników w górę Sekwany. Jego armia 28 marca stanęła pod bramą jednego z najważniejszych miast zachodniego cesarstwa Franków. Tam czekał na niego nieśmiały Karol Łysy. Mimo że zebrał armię, nie odważył się zaatakować najeźdźców. Zapłacił im za wycofanie się. Kosztowało go to 7 tys. funtów srebra. — ocenia historyk Hans K. Schulze. Do dziś jednak nie wiadomo, kto był przeciwnikiem Karola. Źródła łacińskie mówią o niejakim Reginherim lub Raginariusie, który pochodził z Danii. Według jednego z kronikarzy zmarł on wkrótce potem pod Xanten. W sagach nordyckich stał się jednak jednym z najważniejszych bohaterów w dziejach. Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo Islandzka "Saga o Ragnarze Lodbroku" opowiada na przykład o dzielnym wojowniku, który ubrany w spodnie (w dosłownym tłumaczeniu nazywał się"Ragnar Włochate Portki —przyp. red) ruszył do walki z prawdziwym smokiem. Ponieważ ubranie chroniło go przed jadowitymi ukąszeniami bestii, udało mu się ją zabić. Wojownik następnie został królem Danii. Niewiele jednak myślał o opiece nad swoimi poddanymi, lecz nadal oddawał się swojej ulubionej rozrywce: "plądrować, a nie mieć, niszczyć wszystko, a nie rządzić", jak ubolewał pewien angielski skryba. W tym celu wykorzystał najważniejszy wynalazek, który dał wikingom przewagę: łodzie. Dzięki tym charakterystycznym długim okrętom, które mieściły nawet po 70 osób, można było błyskawicznie przemieszczać się przez rzeki w głąb kraju. Wiosłując lub pływając, ich prędkość (do dwunastu węzłów) przekraczała wszelkie wyobrażenia ludzi tamtych czasów. W marcu 845 r. wikingowie zaatakowali Paryż Imperium Franków, pogrążone w walce o władzę po śmierci Karola Wielkiego w 814 r. i jeszcze bardziej podzielone po śmierci syna Karola Wielkiego, Ludwika Pobożnego, w 843 r., było idealną ofiarą. Zanim władcy zebrali swoje wojska, przybysze z północy zniknęli już ze swoimi łupami. Niezdolność do ochrony poddanych dodatkowo osłabiała autorytet królów i wzmacniała szlachtę, która w działaniach obronnych była zdana na siebie. Mówi się jednak, że Ragnar z sag przesadził. Przechwalał się, że mając tylko dwa statki, podbije Anglię. Okazało się, że się przeliczył. W końcu król Ella z Nortumbrii schwytał go i skazał na śmierć. Legendarny Ragnar został wrzucony do dołu pełnego jadowitych węży. Wiking ponoć był głośno wściekły: — rzekł przed śmiercią. W ten sposób poeci sagi przygotowali swoich słuchaczy na koniec Elli. Synowie Ragnara, "małe świnki", wylądowali na wybrzeżu i zemścili się w straszliwy sposób. "Kazali mieczem oddzielić wszystkie żebra od kręgosłupa, tak że płuca były obnażone" — czytamy w sadze o krwawej egzekucji króla. Foto: ALAMY LIMITED / Agencja BE&W Ragnak Lodbrok zginął wrzucony do dołu pełnego jadowitych węży Dla historyków Ragnar Lodbrok jest nie tyle postacią historyczną, ile raczej symbolem epoki wikingów. Pokazaniem, że wojownicy z północy byli w stanie stawić czoła wszystkim i wszystkiemu. Oznaczało to również, że ich przeciwnicy byli nie tylko bici, ale również torturowani i poniżani, np. poprzez egzekucję "krwawego orła" (czyli tak, jak zginął król Ella). Poprzez takie sportretowanie potem przez lata wikingowie cieszyli się złą sławą.

Naukowcy z Uniwersytetu Aalto pokazali teoretycznie, jak można połączyć trzy wiry kwantowe w sposób uniemożliwiający ich rozłożenie. Struktura połączeń przypomina wzór używany przez Wikingów i inne starożytne kultury, jednak w badaniu skupiono się na wirach w specjalnej formie materii znanej jako kondensat Bosego-Einsteina.

Epoka WikingówOś czasu historii wikingówOd 540 do 790Od 791 do 900Od 901 do 1000Od 1000 WikingówNiesamowite fakty o Wikingach This post is also available in: Ponad 1000 lat temu Norsemen opuścili swoje domy w celu dotarcia do celu za granicą. Wikingowie to nazwa marynarzy ze Skandynawii, którzy odVIII doXI wieku handlowali, osiedlali się, piracili i najeżdżali różne części Europy. T Dokumentalna rekapitulacja wikingów, ich działań i operacji osiągnięcia wikingów obejmowały zarówno najazdy, jak i plądrowanie. Oprócz Szwecji, Danii i Norwegii, udali się do innych części świata, w tym Ameryki Północnej, Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i Morza Śródziemnego, a okres ten nazywany jest epoką Wikingów Wiking w Skandynawii jest głównie związany z „vikingr”, co oznacza pirata. Wikingowie pochodzili głównie ze Szwecji, Norwegii i Danii, i przebywali głównie na terenach wiejskich. Viking odnosi się do czasów, kiedy mieszkańcy Skandynawii wyruszali na wikingów w okresie letnim. Wyprawy odbywały się w celu zaciągnięcia zagranicznych najemników, najazdu na miasta i klasztory oraz handlu. Średniowieczny wiking w akcji Era Wikingów trwała od 793 do 1066 roku podczas której Wikingowie dokonali kilku najazdów. Uważa się, że Wikingowie rozpoczęli swoją działalność w Danii, ponieważ tam znajduje się najstarsze miasto handlowe. W tym okresie Wikingowie udawali się nawet do Bagdadu na wschodzie i pozostawili po sobie wielki ślad wśród różnych kultur, z którymi wchodzili w interakcje. Początkowo Norsemenowie dokonywali najazdów i wracali do domu. Jednak po pewnym czasie zdecydowali się na tworzenie swoich osad. Oś czasu historii wikingów Epoka wikingów może być lepiej zrozumiana poprzez podział całego okresu na poszczególne znaczące okresy. Zanurzmy się bezpośrednio w rozległy i skomplikowany okres epoki wikingów z konkretnymi czasami. Od 540 do 790 Okres, który dał kulturowe i ekonomiczne podstawy epoki wikingów trwał od 540 do 790 roku. W 740 r. doszło do bitwy pomiędzy królem Szwecji Sigurdem Hringiem a królem Danii Haraldem Wartogłowem. Poza tym w 750 roku w Salme w Estonii pochowano podwójny statek, a pierwszy atak wikingów na Anglię odnotowano w 789 roku. Od 791 do 900 Najsłynniejszy najazd został przeprowadzony w 793 roku w północno-wschodniej Anglii, w Lindisfarne. W Irlandii atak Wikingów odnotowano w 795 roku, natomiast statek Oseburg został pochowany w 830 roku. Statek Wikingów został odkryty w okolicach Tonsberg. W 844 r. najazd wikingów na Sewillę zbuntował się, natomiast w 860 r. wikingowie ruscy zaatakowali Konstantynopol. Nie zapominajmy, że to właśnie w 840 roku nordyccy osadnicy odkryli Dublin. Wikingowie starali się jak mogli podbić miejsca, które odwiedzali, a w 866 r. założyli w Yorku królestwo. Już po ustanowieniu królestwa, w 871 roku Alfred został królem Wessexu, a Harald Fairhair uzyskał władzę nad Norwegią w 872 roku. W latach 874 – 879 miały miejsce ważne wydarzenia, takie jak Ingolfur Arnarson, który zażądał ziemi, która stała się miastem Reykjavik, Gathrum zerwał umowę z Alfredem, armia anglosaska pokonała i zjednoczyła wikingów w bitwie pod Edington, a Kijów stał się centrum Rusi. Od 901 do 1000 Rajdy, które przeprowadzili wikingowie nie były wystarczające, aby mogli oni najechać na wybrzeże Morza Śródziemnego. Również w 911 r. Rollo, wódz wikingów, otrzymał ziemię od Franków, a w 941 r. wikingowie z Rusi zaatakowali Stambuł (Konstantynopol). Rok 981 był kolejnym ważnym rokiem dla Wikingów, ponieważ to właśnie wtedy Eryk Czerwony odkrył Grenlandię, a on jest jednym z najsłynniejszych Wikingów. Pierwszy statek Wikingów przypłynął do Ameryki Północnej w 986 roku po odkryciu Grenlandii. Podczas gdy wikingowie kontynuowali podbój Ameryki Północnej, w 991 r. Witold zapłacił pierwszy okup za zaprzestanie duńskich ataków w Anglii. Królowie kontynuowali podboje, a w 995 r. Olof Skotkonung stał się pierwszym królem, który rządził Geatami i Szwedami. Wikingowie nie byli chrześcijanami. Jednak w 995 r. Olav I Tryggvason podbił Norwegię, czyniąc ją pierwszym chrześcijańskim królestwem. Chrześcijaństwo ewoluowało i w 1000 roku Islandia przeszła na chrześcijaństwo, mimo że Skandynawowie nadal prywatnie czcili starych bogów. W tym samym roku Olav I zginął w bitwie, sprawiając, że Norwegią zaczęli rządzić Duńczycy, podczas gdy syn Erika Czerwonego, Leif Erikson, badał przybrzeżną część Ameryki Północnej. Od 1000 r. W 1002 r. Brian Boru został królem Irlandii po walce z Norse i pokonaniu go. Thorfinn Karlsefni próbował zdobyć osadę w Ameryce Północnej, choć wikingowie porzucili Vinland w 1015 roku. W 1016 r. Duńczycy rządzili Anglią pod wodzą Knuta, gdy Olav II odzyskał od Duńczyków Norwegię, która początkowo była ich terytorium. Duńczycy wspierali Edwarda Wyznawcę, gdy ten rządził Anglią w 1042 roku. W 1046 r. Harald Hardrada został wspólnie z Magnusem królem Norwegii, a w 1050 r. założono miasto Oslo. W mieście znajduje się również muzeum, a więcej informacji na jego temat można znaleźć na stronie Viking Ship Museum. Jak to się zawsze mówi, wszystko co się zaczyna, musi mieć swój koniec, stąd też rok 1066 oznaczał koniec ery wikingów, w którym Harold Godwinson pokonał Haralda Hardradę w bitwie na Stamford Bridge. Innym ważnym wydarzeniem w 1066 r. było pokonanie przez księcia Normandii Wilhelma saskiego króla Harolda w bitwie pod Hastings. Statek Wikingów Statek wikingów stanowił istotną część kultury wikingów. Statki te miały unikalne i niezwykłe kształty charakteryzujące się symetrycznymi zakończeniami, giętkimi i smukłymi burtami. Poza tym były lekkie i zdatne do żeglugi, gdyż do ich budowy konstruktorzy używali klinkieru. Statki wikingów były używane jako statki wojenne i handlowe. Wygląd typowego statku wikingów używanego w Skandynawii Większość wikingów utrzymywała się z rybołówstwa w regionie przybrzeżnym. Wraz z postępem technologicznym wVII iVIII wieku, łodzie używane przez Wikingów były napędzane głównie żaglami, a nie wiosłami. Niesamowite fakty o Wikingach Dni tygodnia zostały nazwane na cześć królów wikingów. Na przykład, piątek i wtorek są nazwane po Frigg i Tyr, którzy byli boginią małżeństwa i bogiem wojny, odpowiednio. Thor jest uważany za boga siły, a grzmoty symbolizują czwartek. Wikingowie nie założyli kasków. Założenie hełmów mogło sprawić, że zaczęto ich nazywać poganami. Poza tym mieli dobrą higienę. Powodem jest to, że niektóre z narzędzi do pielęgnacji zostały odnalezione przez archeologów. Poza działalnością handlową, wikingowie grzebali zmarłych w łodziach. Miłość, którą mieli do łodzi zrobił to zaszczyt `być pochowany w jednym. Poza tym wierzyli, że statki, które dobrze im służyły za życia, pozwolą im dotrzeć do celu. About Latest Posts An avid storyteller and passionate writer with a penchant for letting people know that which they don't know while at the same time telling people more about what they may already have known. At the end, you stay informed, be curious, and get cosy.

W 934 roku najechał Szkocję i zmusił Konstantyna II do podporządkowania się mu. Rządy Æthelstana spotkały się z niechęcią Szkotów i Wikingów, którzy w 937 r. najechali Anglię. Æthelstan pokonał ich w bitwie pod Brunanburh, co dało mu wielki prestiż zarówno na Wyspach Brytyjskich, jak i na kontynencie. zapytał(a) o 12:24 Wikingowie ( historia ) pomożesz ? 1 Jak się nazywa wódz wikingów ?2 Jak się nazywają inne rangi wikingów ( wymień 3 ) Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 12:42 Langskipy stały się symbolem okresu – w średniowiecznej Skandynawii wojownik, przywódca drużyny wikingów lub dowódca floty.[LINK] przywódca: . langskipRangi wikingów:. 1. Nivadellim (czyli w wolnym tłumaczeniu Krasnolud) - podstawowa jednostka, taki jakby giermek 2. Alf (Elf) - Czciciele życia i wojownicy. "Alf" to wymowa skandynawska naszego "elf", nie kojarzyć mi tutaj z tym serialem o tym kosmicie 3. Berserker ("Posiadający moc niedźwiedzia" - Wysocy rangą wojownicy, ubierający się w skóry niedźwiedzie. taki Kozak 4. Wiking (czyli wiadomo co ) - Ostatni stopień wtajemniczenia, Podróżujący przez życie i świat potężny wojownik Słusznej Gromowładny - Otrzymuje ten tytuł osoba, która prowadzi nasze Stado Ale zanim otrzyma ten tytuł musi przejść 3 próby (tak Tomi, też je będziesz musiał przejść ) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Do tego czasu rodzice małych Wikingów korzystają z nazw oznaczających zwierzęta, siły natury albo nadają swoim dzieciom imiona bogów. Przykładami męskich imion Wikingów są: Ulf, co oznacza wilka, Svend (młody mężczyzna), Ødger (bogactwo), Bjørn (niedźwiedź). Damskie imiona nadawane dziewczynkom w tamtych czasach były podobne TrudnośćAutorJARL★★★SłowoOkreślenieTrudnośćAutorELFduszek z mitów wikingów★★★SAGIopowieści Wikingów★★★JWBishopCZAKAsłynny wódz Zulusów★★★★JAZONwódz wyprawy Argonautów★★★KACYKafr. wódz plemienia★★★KNARAstatek handlowy Wikingów★★★★★dzejdiSNEKAokręt Wikingów★★★★mariola1958ZULUSbył nim wódz Czaka★★★NESTORnajstarszy wódz pod Troją★★★SZAMIL... Basajew, wódz rebeliantów czeczeńskich★★★DRAKKARokręt Wikingów★★★HEGEMONwódz, przywódca★★★ODOAKERgermański wódz z V w.★★★★★SNEKKARbezpokładowy okręt wikingów★★★★★dzejdiAGRYKOLAwódz rzymski (40-93)★★★DRAKKARYokręty Wikingów★★★JARLOWIEwładcy Wikingów★★★JOMSBORGdomniemana osada Wikingów u ujścia Odry★★★★★kenyasLANGSKIPdługa łódź Wikingów★★★★★dzejdiRURYKOWICZEruski ród pochodzący od wodza skandynawskich wikingów★★★★WattaruLENINwódz wielkiej rewolucji★★★RADAMESwódz wojsk egipskich w "Aidzie"★★★★★galapagos1234?szkolny lider "walka wikingów" autor: Przemek Pietrak, Niniejszą ilustrację udostępniamy na licencji Można jej używać za darmo, pod warunkiem zamieszczenia linku do niniejszej strony. This illustration is hereby shared on the license. You can use this image for free, but you must include a link to this page. OQ0B.
  • 4wrkzsw798.pages.dev/298
  • 4wrkzsw798.pages.dev/78
  • 4wrkzsw798.pages.dev/112
  • 4wrkzsw798.pages.dev/176
  • 4wrkzsw798.pages.dev/235
  • 4wrkzsw798.pages.dev/157
  • 4wrkzsw798.pages.dev/105
  • 4wrkzsw798.pages.dev/58
  • 4wrkzsw798.pages.dev/247

    • jak się nazywa wódz wikingów